دو واقعه بار دیگر امریکا را از دو زاویه متفاوت زیر ذره بین قرار داد. اولی مرگ دیک چینی طراح حمله به عراق و افغانستان و تئوریسین سیاستهای میلیتاریستی امریکا با دکترین نومحافظهکارانه "تغییر رژیم" و "جنگ پیشگیرانه"! و دومی پیروزی ״زوهران ممدانی ״کاندید چپ، که خود را ״سوسیالیست- مسلمان״ میداند، در انتخابات شهرداری نیویورک، بعنوان سمبل مقابله با ترامپ و همه ارزشها و سیاستهای او، منجمله تعرض به معیشت مردم و مهاجرین، دامن زدن به تفرقه قومی و مذهبی، و ضدیت با نسل کشی اسرائیل-امریکا در فلسطین است!
نام دیک چینی در تاریخ بعنوان طراح کشتار و جنگ و شکنجه و میلیتاریسم و جنایت جنگی ثبت شده است.
علیرغم گذشت دو سال از کشتار بیوقفه مردم فسلطین توسط دولت فاشیست اسرائیل، در حالیکه کشتار و نسل کشی در فلسطین با شدت بیشتری ادامه دارد، حل مسئله فلسطین، آینده آزاد مردم فلسطین و پایان دادن به آپارتاید و نسل کشی سیستماتیک دولت فاشیست اسرائیل و شرکای آن، به معیار تقسیم جهان تبدیل شده است. امروز تقابل قطب جنایتکاران جنگی و تروریستهای دولتی و قطب بشریت آزادیخواه و انساندوست گسترده تر از هر زمانی در جریان است و به نقطه اوج خود رسیده است!
علیرغم گذشت بیش از دو ماه از حمله اسرائیل به ایران و جنگ دوازده روزه، هنوز شاهد پس لرزه های سیاسی آن در در درون جمهوری اسلامی هستیم. پس لرزه هایی که بررسی موقعیت جمهوری اسلامی در جامعه و رابطه مردم با این حاکمیت و جنبش آزادیخواهانه آنان را پس از جنگ و زیر سایه آن، ضروری میکند.
امروز دیگر در اینکه دولت اسرائیل در رسیدن به اهداف خود در این حمله، چه رژیم چینج و چه تثبیت قدرت برتر نظامی خود در منطقه، شکست خورد تردیدی نیست. ادامه کشمکش بر سر ״ایران هسته ای״ و ادامه آلترناتیو سازی، فضای جنگی و تهدیدات دو طرف و .. همگی حاکی از این عدم موفقیت است.
جمهوری اسلامی این عدم موفقیت اسرائیل در رسیدن به اهداف خود، بویژه دست رد زدن مردم به سناریوی رژیم چینج اسرائیل-پهلوی، را بعنوان مهمترین دستاورد سیاسی، پس از جنگ ایران و عراق، برای بهبود موقعیت نابسامان و وخیم خود در جامعه در بوق و کرنا کرد.
حمله یکجانبه اسرائیل به ایران، با هدف ״رژیم چینج״، قرار بود نقطه عطفی در پروژه ״نظم نوین خاورمیانه״ متکی به ژاندارمی اسرائیل و تثبیت هژمونی نظامی اسرائیل در خاورمیانه باشد.
پس از جنایت و نسل کشی در نوار غزه، حمله به لبنان و کشتار مردم بیگناه، پس از اشغال بخشی ازسوریه از سوی دولت فاشیست اسرائیل، ظاهرا جمهوری اسلامی و بهانه ״خطر ایران هسته ای״ کاندید مناسبی برای پیشبرد این پروژه و کوبیدن میخ قدرت میلیتاریسم اسرائیل و دستگاه جنایت جنگی آن در خاورمیانه بود.
همزمان قرار بود با بمباران و قربانی کردن صدها هزار نفر از مردم در ایران و نابودی شیرازه جامعه، با ״رژیم چینج״ و به قدرت رساندن رضا پهلوی، بعنوان مهره ای امریکایی-اسرائیلی، بر ویرانه های تهران و تلی از اجساد مردم بیگناه در ایران و با تبدیل ایران به عراق، هم یک قدرت رسما پرو امریکا-اسرائیلی در ایران و از این طریق در منطقه شکل بگیرد و هم زهر چشمی از قدرتهای منطقه برای عدم قبول این هژمونی گرفته شود!
برای ״رژیم چینج״ در ایران و شکل دادن به این ״خاورمیانه جدید״ و برقراری ״نظم نوین خاورمیانه״، که در آن قتل عام مردم فلسطین و اشغال کرانه باختری و نوار غزه "راه حل" "پایان دادن به معضل فلسطین" است، نیروهای"ارتجاع" برون حکومتی در ایران، به رهبری پسر شاه سرنگون شده، خطاب قرار گرفتند!
سخنرانی به مناسبت هفته حکمت- لندن ۲۰۲۵
من هم به سهم خودم از حضور همه رفقا برای حضور در این جلسه تشکر میکنم. همینطور از رفقای تشکیلات لندن حزب حکمتیست (خط رسمی) برای برگزاری این جلسه و برای اینکه این امکان را به ما دادند که بتوانیم هریک به سهم خود حکمت را از زوایای مختلف معرفی کنیم، تشکر میکنم.
فکر میکنم هیچ واژه ای به اندازه واژه چپ در فرهنگ و ادبیات سیاسی، واژه ای ناروشن، موهوم، تفسیربردار و حتی گمراه کننده نیست.
از هر جریانی، جز راست سنتی، به راحتی بعنوان چپ نام برده میشود. در ایران اگر رفقایی یادشان باشد در دوره ای، بعد از انقلاب، ״مجاهدین خلق״ هم در رده نیروهای چپ بود و آنقدر جزو خانواده چپ بود که به خودش اجازه میداد پروسه تشکیل حزب کمونیست ایران را نقد کند. نقدی از نوع نقد چریک اقلیت که شما باید اول با طبقه کارگر پیوند بگیرید و بدون این پیوند تشکیل حزب کمونیست نادرست است. لیبرالها میتوانند بخشی از چپ باشند. امروز حزب لیبر انگلیس و یا حزب سبز در آلمان، که در سیاستهای شان با راست سنتی و محافظه کار یک اپسیلون فاصله ندارند، هنوز خودشان را چپ معرفی میکنند.
