کنگره چهارم حزب کمونيست کارگرى ايران در شرايط ويژه و حساسى برگزار ميشود. در شرايطى که از طرفى سرنگونى طلبى به شکل و بستر اصلى اعتراض مردم عليه جمهورى اسلامى تبديل شده است. امروز ديگر مردم براى اعلام نفرت بيست و چند ساله شان از جمهورى اسلامى به هيچ محمل ديگرى احتياج ندارند، مردم امروز روشن و آشکار رو‌در‌روى رژيم قرار گرفته اند و از هر امکانى براى اعلام صريح خواست خودشان براى سرنگونى جمهورى اسلامى استفاده ميکنند.
مهم نيست اين امکان جايزه نوبل است يا ١٨ تير. از طرف ديگر ما شاهد قدرت گيرى چپ در جامعه و به چپ چرخيدن جامعه هستيم و هم مردم و هم رژيم در راس اين چپ حزب کمونيست کارگرى را ميبينند. آنرا بعنوان نماينده چپ جامعه به رسميت ميشناسند در موردش قضاوت ميکنند. برله و يا عليه اش موضع ميگيرند، مردم بعنوان نماينده چپ، راديکاليسم و برابرى طلبى از اين حزب توقعاتى دارند و رژيم به همين عنوان عليه اش تبليغات و مبارزه ميکند. از اين نظر اگر به کنگره نگاه کنيم کنگره چهارم حزب با کنگره هاى قبلى حزب و اساسا با کنگره سازمانها و احزاب ديگر تفاوت جدى دارد. حزب کمونيست کارگرى امروز در موقعيت کاملا متفاوتى قرار دارد. کنگره حزبى است که هم خودش بعنوان مدعى قدرت به خودش نگاه ميکند و هم جامعه به آن به همين عنوان نگاهش ميکنند و از آن انتظار دارند.کنگره ٤ حزب بايد با قطعنامه ها و بيانيه هاى روشن خودش راه رسيدن به کسب قدرت را نشان دهد، بايد نشان دهد که چگونه جنبش مردم براى سرنگونى جمهورى اسلامى را رهبرى ميکند. چگونه نه فقط نمايندگى نه مردم به جمهورى اسلامى بلکه نمايندگى آرى فرداى مردم به يک دنياى آزاد و برابر است. چگونه جنبش آزاديخواهانه، برابرى طلبانه و عدالتجوى مردم را در ايران رهبرى ميکند و به مقصد ميرساند.اين کنگره علاوه بر قطعنامه هاى سياسى روشن خودش در عين حال با شرکت وسيع نمايندگان حزب، کادرهاى توانا، پرشور، آبديده در مبارزه براى آزادى و سوسياليسم و همينطور شرکت وسيع دوستداران حزب، دوستداران قدرتگيرى چپ در جامعه نشاندهنده قدرت و توان و ظرفيت حزب براى به مقصد رساندن و رهبرى انقلاب آتى مردم ايران، براى سرنگونى جمهورى اسلامى و برپايى جامعه اى آزاد و برابر و سعادتمنداست.
بعنوان عضو رهبرى حزب تمام تلاشم اين خواهد بود که اين گنگره بتواند اين توقع را بر آورده کند، اگر کنگره بتواند اين تصوير را از حزب نشان بدهد ديگر کنگره يک کنگره روتين حزب نيست بلکه به يکى از لحظات مهم حيات سياسى در ايران تبديل ميشود، يکى از نقطه عطفهاى مهم در جامعه و اوضاع سياسى ايران تبديل خواهد شد. به نقطه قوى تر شدن چپ و کمونيسم در جامعه ايران. بخصوص که کنگره علنى است و از تلويزيون رو به ايران هم پخش ميشود. اين امکان را به مردم ميدهد که يکبار ديگر حزب کمونيست کارگرى ايران را از نزديک ببينند، آنرا نه فقط قضاوت کنند بلکه آنرا بعنوان يک آلترناتيو راديکال، قوى و انساندوست انتخاب کنند. بعنوان حزبى که سياست روشن، توان، ظرفيت، درايت و هوشيارى دست بردن به قدرت و حفظ آنرا دارد. حزبى متحد که در اين مقطع تاريخى وظيفه سنگينى که بر دوش دارد را ميشناسد و مصمم است آنرا به سرانجام برساند.
٢ نوامبر ٢٠٠٣