رفقای عزیز!
بیشک چند ماه گذشته ماههای سختی برای تک تک ما بود. مستقل از قضاوت و تحلیل هر یک از ما از اتفاقاتی که در حزب افتاد، از دلایل و ریشه‌های آن، برای هیچیک از ما تحمیل چنین انشقاقی به حزب قابل تصور نبود. شاید هضم فاصله های سیاسی، تشکیلاتی که امروز در حزب در میان ما بوجود آمده برای بخشی از رفقا کماکان سخت باشد. حفظ و دفاع از حزبی که سرمایه زندگی سیاسی بسیاری از ما بود، حزبی که سنگر و ابزار مبارزه کمونیستی مان بود بدون تردید نقطه شروع تصمیم گیری های سیاسی ما است.
کنگره پنجم حزب تمام تلاش خود را کرد تا شفاف، سیاسی، منصفانه، با واقعبینی و به دور از هر هم نظری سیاسی شرکت کنندگان در آن٬ به بحرانی که در حزب بوجود آمد و عملاً حزب را دو شقه کرد بپردازد. کنگره پنجم امکانی بود که تک تک رفقای حزبی نظر خود را در رابطه با وضعیت حزب، نقش و مسئولیت مراجع رهبری را طرح کنند. درس گیری از این تجربه تلخ، بدون ارزیابی واقعبینانه از وضعیت ممکن نبود. در عین حال کنگره تلاشی بود برای پایان دادن به بحران موجود و بازگرداندن حزب به مشغله اصلی خود، به جامعه و جدالهای سیاسی که در مقابل حزب و طبقه کارگر قرار دارد.
متأسفانه هنوز ابعاد اختلاف نظر با سیاستهای رسمی حزب روشن نیست. هنوز این اختلاف خود را به صورت خط سیاسی متفاوت بیان نکرده و به همین دلیل این خطوط سیاسی متفاوت نیست که صفبندی فعلی میان اعضا و کادرهای حزب را تشکیل داده است. برای بخشی از اعضا و کادرهای حزب هنوز میزان اختلافات بیان شده برای این درجه از فاصله کافی نیست. ما عمیقاً بر این مسأله واقفیم که تعلل کل رهبری حزب در انجام وطیفه خود و پاسداری از سیاستها و رسمیت حزب نقش جدی در بوجود آوردن چنین بحران و انشقاقی آنهم به این شکل را داشت. و فراهم کردن شرایطی که همه رفقای حزبی با علم به عمق اختلافات تصمیم سیاسی خود را بگیرند٬ یکی از مهمترین تعهدات و وظایف ما در قبال همه رفقای حزبی است. ما عمیقاً اعتقاد داریم که در چنین شرایطی است که هر تصمیمی سیاسی خواهد بود.
متاسفانه بخشی از کمیته مرکزی منتخب کنگره چهار تصمیم خود را گرفته و خروج خود از حزب را اعلام کرده‌اند و ما راهی جز به رسمیت شناختن این تصمیم نداریم. اما تفاوت ما با سکتهای مذهبی یا قومی یا نژادی این است که چشم بسته به این یا آن مقام مذهبی "اقتدا" نمی کنیم و مقدرات مبارزه سیاسی و تصمیم گیری در مورد آینده سیاسی مان را خود رقم میزنیم. ما همه، کمونیست هایی هستیم که نشان داده ایم میتوانیم با دخالتگریمان، اوضاع را به این یا آن سمت ببریم.
رفقا!
تبدیل کردن حزب حکمتیست به نقطه امیدی جدی برای جامعه و طبقه کارگر حاصل کار شبانه روزی ما کمونیستهائی است که در این حزب متشکل بودیم و با روشن بینی کمونیستی خود عدالتخواهی، برابری طلبی و رادیکالیسم عمیق و کمونیستی طبقه کارگر را نمایندگی کردیم. این راه را باید ادامه داد. این حزب شما و محصول تلاش تک تک شما است و انشقاق تحمیل شده به حزب نباید سر سوزنی تردید در درستی راهی که آمدیم ایجاد کند. هر درجه از تلخی ایندوره، هر زخمی که هر رفیقی خورده است نباید مبنای هیچ تصمیم سیاسی باشد.
کمیته مرکزی حزب از همه رفقای حزبی میخواهد فعالیت متشکل و حزبی خود را با حزب و رهبری منتخب کنگره پنج ادامه دهند. از نظر ما همه رفقای عضو و کادر کماکان اعضا و کادرهای حزب اند. اما به این واقعیت آگاهیم که این پروسه تحمیلی به همه ما، به کل اعضا و کادرهای حزب، همه را در مقابل انتخاب قرار داده است. این انتخاب با هر تفسیری که هر رفیقی داشته باشد، انتخاب میان دفاع از حزب حکمتیست، سیاستها و مبانی آن و تاریخ ٨ ساله فعالیت مشترک ما، با خطی است که منتقد این دوره است. ما همچنانکه تا کنون اعلام کرده ایم، کنگره پنجم را آگاهانه و به عنوان تنها کانال و امکان مناسب در شرایط ویژه کنونی، با فراخواندن نمایندگان کنگره چهارم و بدور از جناح بندیهای کنونی فراخواندیم. و اکنون و بعد از کنگره قبول کنید که باید همه ارگانها و نهادها و تشکیلاتهای مختلف را دوباره سازمان دهیم. این کار در گرو اطلاع از تصمیم همه رفقا است. هیچ نقدی از کار ما، از فعالیت مشترک حکمتیستها در این ٨ سال و از سیاستهای آن، از این دوره و تصمیمات ما، از نظر کمیته مرکزی و کنگره پنجم حزب، دلیلی برای خودی و غیر خودی دانستن رفقای مختلف در این صف نیست. باید امکان داد تا دوری و نزدیکی ها و تصمیم گیری ها مبنای سیاسی و واقعی خود را پیدا کند. ما کل اعضا و کادرهای این حزب را با هر نقدی که به عمل‌کرد حزب و رهبری آن دارند نیروی این حزب، صاحبان این حزب و سازندگان این حزب میدانیم. اما تصمیم شما رفقا و اراده شما در دست ما نیست. به همین دلیل و برای پایان دادن به این دوره، کمیته مرکزی حزب فرصتی سه ماهه را تعیین کرده است که همه رفقا تصمیم خود را بگیرند. گفتیم این حزب همه ما است و آغوش حزب حکمتیست بر روی همه فعالین این حزب و هر کمونیستی باز است و همیشه باز بوده است. ما در این سه ماه به روال همیشه کل اعضا و کادرهای حزب را کما فی سابق عضو و کادر حزب میدانیم و مورد خطاب قرار میدهیم. در هیچ کشور و محلی مرزی را با کسی نمیکشیم و مرزهای کاذبی که تلاش میشود میان اعضا حزب کشیده شود را برسمیت نمیشناسیم. اما اراده رفقا دست ما نیست. هر رفیقی که انتخابی دیگر کند و راهی دیگر برگزیند و از حزب حکمتیست و آن موجودیت سیاسی و حزبی که تا کنون با تلاش مشترک ساخته ایم فاصله بگیرد، ما جز آرزوی سلامتی اش حرفی نداریم.
رفقا!
باید به خود فرصت داد تا به دور از هر جنجال و فضا سازی و به دور از هر فشار سیاسی، اخلاقی و عاطفی و با پشت سر گذاشتن تمام تلخی دوره ای که داشتیم تصمیم سیاسی گرفت. ما به تصمیم سیاسی شما احترام میگذاریم و همزمان توقع داریم و امیدواریم هیچ رفیقی از این حزب و از این سرمایه طبقه کارگر و کمونیسم فاصله نگیرد. جامعه و کمونیسم آن به نیرو و انرژی جمعی ما نیاز دارد. نباید گذاشت این سرمایه بیش از این لطمه بخورد.
پس از کنگره یک دنیا کار در مقابل ما قرار گرفته. دنیای بیرون ما و بویژه طبقه کارگر امروز بیش از هر زمانی به کمونیستهای متشکل، به حکمتیستهای متشکل در حزب خود نیاز دارد .
با آرزوی موفقیت برای همه شما
زنده باد حزب حکمتیست
از طرف کمیته مرکزی حزب حکمتیست
آذر مدرسی
۲۸ فوریه ٢٠١٢